3 mei 2015

Dwepen met een leider 

Als je op televisie een getergde President Obama commentaar ziet leveren op de hevige rassenrellen in verschillende Amerikaanse steden, is het bijna niet meer voor te stellen hoe hij aan het begin van zijn ambtsperiode een miljoenenpubliek tot dwepen verleidde met zijn 'Yes, we can'.

Net zo'n effect doet zich voor bij de huidige Paus, die met grote jubel in de hele wereld is begroet.

Wat kreeg hij veel lof, toen hij zich naar het eilandje Lampedusa liet vliegen en daar heel Europa de les las over de opvang van de bootvluchtelingen. De paus weet precies hoe het moet, maar van politiek lijkt hij weinig verstand te hebben. Gelukkig is er dan iemand als de columnist Ephimenco in Trouw die daar de vinger bij legt.

Leiders kunnen met mooie woorden suggereren de oplossing weten en het publiek gaat in die misleiding maar al te graag mee. Wij wensen te vergeten dat oplossingen bijna altijd zwaar bevochten zijn, zoals minister Asscher eerlijk toegaf na de tobberige besprekingen over de uitgeprocedeerde asielzoekers.

Ook intern schrikt Paus Franciscus er niet voor terug de show te stelen en dapper aan journalisten tijdens een vliegreis te zeggen dat hij zichzelf niet belangrijk genoeg vindt om een oordeel over homo-mensen te hebben. Dient zich de gelegenheid aan dat Frankrijk een ambassadeur van het andere gevoelen bij de Heilige Stoel detacheert, blijkt dat iets anders te liggen.

Applaus, applaus is er voor de nederige leider die zijn collega-bestuurders in Rome in vijftig punten terecht wijst. Waar vast en zeker redenen voor zullen zijn, maar dat die dingen zich voordoen zou zomaar te maken kunnen hebben met de waarheid dat gemakkelijke oplossingen niet bestaan. Het valt dus voor een leider niet mee te doen alsof dat wel zo is of om als publiek die schone schijn te weerstaan.

R.J. Bakker

 Reageren? e-mail:

19 april 2015

 Heilig(ing)?

“All in life is sacred. We come into life as sacred beings.  When we abuse the sacredness  of life we   affect all Creation.” Chief Arvol Looking Horse, White Buffalo Day Proclamation 2014

Wat is nog “heilig(ing)”  voor ons? Het Van Dale Woordenboek geeft ons brukbare  definities: van heel, volmaakt, integer,  gewijd, tot  vroom,  waarachtig. In films vliegen ons de  f-woorden om de  oren. Beschaving?  Mensenrechten (bijv. seksueel misbruik) worden met voeten getreden. Jihadisten (IS, Boko Haram) desavoueren,  desacreren heiligdommen (cultureel erfgoed) en storen zich aan God noch gebod.  Een tweede Beeldenstorm. Zich beroepend op de heilige teksten van de Koran en de ha dith (uitspraken van Mohammed); opportunisme ten top. Anders refereert men aan de geschiedenis om misdaden te legitimeren. In“heilige”oorlogen  is het de God van Israël,  die oorlog voert. Vaak te gen wrede, oorlogszuchtige vol keren. Onderdeel van Zijn heilsplan.  In het N.T. doet  J.C.  aan om-denken.  Geweldloos: de andere wang toekeren. Een appèl op de ander doen.  In de 20e eeuw wa- ren we getuige van twee Wereldoorlogen en vele andere brandhaar den. In gewelddadige conflicten werd de fysieke integriteit van mensen (incl. blootsteling aan gif)beschadigd , de eer van vrouwen (verkrachtingen) aangetast. We stonden aan de zijlijn keken toe, zelfs weg.  Menselijke waardigheid, medemenselijkheid? Paus Franciscus sprak recent over de heiligheid van het menselijk individu, zijn onvervreemdbaar recht. Eén mensenleven meer of minder telt blijkbaar niet.  Onverschillligheid, ge- weld en hebzucht  zijn de euvels van deze tijd. Is een mens niet meer de beelddrager van God? Ver- dient hij geen liefde, respect meer? Behandeld te worden zoals hij behandeld zou willen worden (De Gulden Regel, Mattheüs 7: 12)? Hij is toch verbonden met zijn naaste, de ander, en de Ander?

De sabbatsheiliging.  De sabbat is er voor de mens, de mens niet voor de sabbat. Het leven, ook van een in een put gevallen schaap, is heilig, kostbaar en waardevol. Een geschenk van God. We hebben het over de heilige sacramenten in de kerk, de Doop en het Avondmaal. Rooms-katholieken spreken van heiligen en het heilig verklaren van bijzondere mensen. In het Oude Testament staan de Israë-lieten voor een grondkeuze (Deuterenomium 30: 10-20): het leven (licht, liefde) of de dood (donker, angst). “Gij dan, kies het leven “. In Filippenzen 2: 5-11 lezen we hoe Jezus Christus zich ontledigt, ver nederd wordt als de Knecht des Heren. Gekruisigd, om verhoogd, ge-heilig-d te worden.  Liefde over-wint alles. Dit is thuiskomen, in je safe haven, je heilige plek, je veilig voelen, jezelf zijn.

De spirituele weg, de weg van de heiliging, is het werk van Gods genade. Dichter bij het bestaan van God komen: “… Wees heilig , want ik ben heilig.”(1 Petrus 1: 16). Dit gaat vaak gepaard met rituelen. Een teken van verbondenheid door elkaars handen vast te houden. De Salaam-Shalom Vriendschaps kring. Joden, moslims, christenen voelen zich verbonden met elkaar. 22 februari 2015: Solidarity  Walk; zeg het met bloemen! Een voetwassing, teken van dienstbaarheid, gastvrijheid. Een kaars aan- steken voor een dierbare overledene. Wij leven in deze  wereld, maar zijn geen deel van deze wereld.  Wij zijn ge-heilig-d. Dit staat nogal eens op gespannen voet met de weerbarstige werkelijkheid. De zachte krachten zullen echter overwinnen. Mensen die “volmaakt” zijn, in de zin van integer, uit-één-stuk,  toegewijd aan God, eerbiedigen elke vorm van  leven, cadeau van God. Het herijken van de spi ritualiteit van de heiliging van het leven, van verbondenheid met alles wat leeft,  een nieuw bescha- vingsoffensief, is wat mij betreft dan ook een absolute must! Zoek het heilige ook in kunst & cultuur (nationale museumweek, 18-26 april 2015) en in muziek … I know there is love and hope to be found in this world (Rumer) …

Jean-Paul Kruk

 Reageren? e-mail:

5 april 2015

Wat moeten wij als kerk op Facebook?

U geniet van de zondagse kerkdienst. U geniet van de ontmoeting met anderen en de dominee biedt altijd wel iets om over na te denken. Heerlijk. U zou het voor geen geld willen missen. De groep bezoekers is niet groot en wordt jaar na jaar wat kleiner. Toch wonen er tienduizenden mensen in de directe omgeving. Die hebben het vast druk, met hun jonge gezin, of hun drukke baan. U heeft zelf niets met internet. Ja, bankieren is handig via de computer. En mail is ook handig. Wat moeten wij nou met Facebook en Twitter en al die dingen?
Dat is zo vluchtig. Liever heb ik echt papier in mijn handen.

U hebt gelijk. Niettemin is er iets om u heen bezig, waar u veel plezier aan zou kunnen beleven als kerkgemeenschap. Want die tienduizenden om u heen, hebben ook behoefte aan de diepgang van de Bijbelse verhalen. Behoefte aan even rust en bezinning. Maar liever niet op zondagochtend, als ze eindelijk kunnen ontbijten met het gezin, of wielrennen met vrienden. Via Facebook en Twitter volgen ze wel wat er in de buurt gebeurt. En bezoeken ze wel eens een interessante avond van de politieke partij naar keuze, of van een actiegroep. Misschien ziet die buurtbewoner ineens dat er een bijbelkring is of een koffieuurtje. En schuift hij of zij aan...

En het korte filmpje waarin de dominee vertelt wat zijn drijfveer is, doet het goed op Facebook. Je krijgt het gevoel dat je hem al een beetje kent, als je hem ontmoet.

De sociale media zijn niet wezensvreemd aan de kerk. Ik geloof dat de apostel Paulus zelfs de eerste was die via mails communities stichtte. De kerk is het oudste sociale medium dat we kennen! Met de pastoors en dominees als community-managers. Facebook, Twitter, Youtube zijn slechts middelen die het gewone kerkelijke leven aantrekkelijker kunnen maken. Wonderen zullen ze niet verrichten, maar er onbevangen en met plezier gebruik van maken mogen we als kerken en vrijwilligers en dominees wel!

Het advies is simpel: begin er eens mee. Twitter elke week dat er een koffieuurtje of bijbelkring of kerkdienst is. Met link naar de website. Reageer op andere activiteiten in de buurt. Wordt een vriendelijke verschijning in de sociale media. En het gezicht van u als lokale kerk zal bekender worden. Misschien zeggen mensen wel: wat leuk dat jullie er zijn! Laten we samenwerken!

Ik wens jullie veel plezier met de sociale media toe.

Fred Omvlee
dominee van pioniersplek internetkerk www.mijnkerk.nl

21 maart 2015

Voorjaar 2015

Als columnist is het niet mijn taak om de actualiteit te becommentariëren. Daar zijn er al genoeg van. Zoals Fons Jansen al zei ”er zijn meer nieuwsdiensten dan nieuws”. Maar toch, ik kan er even niet omheen.

Het was Nationale Bomen Dag. Overal in het land werden bomen gepland. Nu heb ik als stadse jonge niet zo veel met bomen. Ik schreef daar eerder over. De enige boom die ik mij herinner stond in de achtertuin van mijn grootmoeder. Nou ja, tuin. Een postzegel van vier bij vier. Opa had de boom zelf gepland en sprak nadat hij de staak in de grond had gezet, boompie groot, plantertje dood. Ware woorden. Volgens oma was het een pruimenboom. Het moest erbij gezegd worden, want vrucht heeft die niet gedragen. De boom was breed en laag, meer een opgeschoten struik. Zelfs als kind kreeg ik altijd een tak in mijn gezicht. Waarom heeft niet een van mijn ooms dat kreng omgehakt? Een boom is om je fiets aan op slot te zetten.

Ook Bijbels had ik niets met bomen. Als ik een bijbelverhaal hoorde over bomen, zat er een tollenaar in, of hingen er misdadigers aan. Ik kreeg weer een tak in mijn gezicht en opa was dood. Kortom negatieve associaties genoeg. Ben ik selectief doof?

De kentering kwam een paar jaar geleden. In een televisieprogramma over een mooi Engels landhuis in een wijds park, werd een 500 jaar oude eik omgehakt. De voice-over sprak met gedragen stem dat eeuwen historie met een klap werd vernietigd. Wat bleek. Er was in het landhuis een vloerbalk doorgerot. De opzichter had ter vervanging van de balk de boom omgehakt. Kijk maar zei hij. En hij haalde een boekwerkje uit de 16^e eeuw erbij. Deze boom is ooit gepland met als doel om die balk te vervangen. De bouwers van toen hielde er al rekening mee. Eeuwenlang hebben de op een volgende tuinmannen de boom vertroeteld zonder er verder wat mee te doen. Ze wisten het. Verzorgen en doorgeven aan de volgende generatie. Het doel komt eens.

En ineens zag ik een boom die er al jaren stond. Ik heb hem bijna mijn hele leven al gezien, maar nooit was hij opgevallen. Gepland lang voor mijn tijd.1861. Ik moest het nota bene het in de profane krant lezen. De mooiste boom van Amsterdam! In de tuin van de pastorie van de Sloterkerk. Een rode beuk. Nou dat zal wel. Maar de omschrijving. Niet de oudste, maar wel een van de oudste. Niet de dikste, maar wel een van de dikste, Niet de hoogste, maar wel takken hoog in de hemel. Niet de meest exotische, maar wel bijzonder in zijn soort. Echt een boom dat als je hem eenmaal gevonden hebt elke keer wat nieuws ontdekt. En dat in de schaduw van de Sloterkerk. Nu is de vraag. Is de kerk een afspiegeling van de boom of andersom? Verzorgen en doorgeven aan de volgende generatie. Het doel komt eens.

Geert 

Reageren?