Het nieuwe Liedboek

21 september 2013

Amarja_Bol

HET NIEUWE LIEDBOEK

Uren kan ik bladeren en lezen in een kookboek. Voor mijn verjaardag kreeg ik een nieuw liedboek. Officieel heet het; Liedboek, zingen en bidden in huis en kerk. Het heeft wel iets van een kookboek. Het is ook heerlijk om doorheen te bladeren, oude bekende liederen terug te vinden en kennis te maken met hele nieuwe teksten. Tussen de liederen staan hier en daar dan ook nog gedichten.  Omdat het meer dan duizend liederen bevat is het prachtig uitgevoerd in dundruk. Ik heb er al volop van genoten.

Als hulpkoster in de Sloterkerk schuif ik regelmatig alle cijfertjes in de borden waarop de te zingen psalmen en gezangen staan. In de loop van de jaren dat deze borden in gebruik zijn is er zo af en toe eens een cijfertje weggeraakt of kapot gegaan. Daardoor zijn de cijfers 4 niet in overvloed aanwezig. Het is nog niet gebeurd, maar ik wacht  al een tijdje op de zondag dat er een tekort aan viertjes zal zijn.

Bij het  neuzen in het nieuwe liedboek viel het me op dat er voor een heel andere indeling gekozen is. Liederen die iets met elkaar te maken hebben vallen onder het zelfde nummer, maar hebben een toevoeging een letter. Lied 42, vroeger psalm 42 , wordt gevolgd door een gezang met als nummer 42A. Lied (psalm) 119 heeft twee verwante liederen met de nummers 119 A en 199B. Topper is lied 338 en 338 A tot en met M.

Ik ben benieuwd of de kerkrentmeesters gebruik gaan maken van hun kostenpost “onvoorzien” voor nieuwe liederenborden. Zingen en bidden in huis is geen enkel probleem met het nieuwe liedboek.  Voor het gebruik in de kerk zijn nog wat aanpassingen nodig.

Amarja Bol

Reageren? e-mail:

 

Column Dromen

7 september 2013

Henny_Ridderikhof

DROMEN

 

Ik ben een binge lezer. Dus ik lees alles, tot en met de moppen achterop een pak hagelslag. Maar het liefste lees ik boeken over het leven van mensen in een andere tijd of in een ander land. Hoe kijken deze, al dan niet verzonnen, romanpersonages aan tegen het leven? Waar zijn ze bang voor, waar dromen ze van? En nu is er dat gratis boek “Mijn droom voor ons land, inspiratie voor de Koning.” Hierin staan dromen van echte mensen uit Nederland anno 2013. Wat zullen mensen hebben geschreven? Ik ben wel nieuwsgierig en daarin ben ik niet uniek. Er staat een lange rij in de Bruna op het Belgiëplein. Maar als ik aan de beurt ben blijken de boeken op. Ik kom op een streepjeslijst te staan zodat men weet hoeveel boeken er bijbesteld moeten worden. En ook in Osdorp is geen droomboek meer te krijgen. Het succes verrast mij want volgens sommige opiniemakers is het boek het ophalen niet waard. Het is allemaal veel te positief en te lief  Ach dat kleeft een beetje aan mijn generatie, de doemdenkers van weleer. Je bent pas intellectueel als je alles somber inziet: het is niks en het zal ook nooit wat worden. Maar dat is volgens mij echt niet het hele verhaal van deze tijd. Op internet lees ik: Delen is het nieuwe hebben. Juist door de crisis begint de ruilhandel van mens tot mens weer op gang te komen. Via Noppes doen mensen klusjes voor elkaar en er komen steeds meer kledingruil gelegenheden. En in Griekenland ruilt en deelt helemaal iedereen alles met elkaar. Hoe zat dat ook alweer met de eerste en de laatste? Op TV zie ik Daan Roosegaarde die kunst inzet om de relatie van de mens tot zijn omgeving te versterken. Om mij heen zie ik jonge meiden die voor een periode naar een ontwikkelingsland gaan om daar de handen uit de mouwen te steken. Dus ik ben wel benieuwd naar de dromen van mijn landgenoten. En mocht het boek echt tegenvallen, dan is het altijd nog een interessant document voor mensen uit andere landen of andere tijden.

Henny Ridderikhoff

Reageren? e-mail:

                                                                                                                Beste Henny,

In deze crisistijd waarin cynisme en negativiteit, depressie (dipjes) en neer slachtigheid hand over hand toenemen hebben we positiviteit en creativiteit juist broodnodig. Het Droomboek is een weergave van de laatste twee genoemde "waarden". Van ideeën van mensen, jong tot oud, Nederlander tot nieuwe Nederlander, etc. die Koning Willem Alexander en Koningin Maxima met dit cadeau een stukje verder op weg willen helpen. Door samen te bouwen en te werken aan de toekomst van Nederland. Waar te-vrede-den en gelukkige (nr. 4 in de wereld; t.z.t. met stip op nr. 1?) mensen wonen en werken. Waar moet ik heen? Zong het Goede Doel in de tachtiger jaren? Waar is het gras groener?

We moeten Oranje weer op de (wereld) kaart zetten en trots op ons land zijn. Hier zijn we al mee bezig door NL op de museale kaart te zetten: Eye, de Hermitage , het gerenoveerde Museumkwartier (Rijks, Stedelijk en van Gogh), enz. Nu de sport (Camie Eurlings), onderzoek & innovatie, werkgelegenheid (banen) scheppen nog ...

Door te dromen,  positief te denken en samen te werken aan de toekomst van NV NL kan er iets moois groeien uit onze groeibriljant die Oranje is.

Als empathie & compassie, naastenliefde & solidariteit (kort samengevat in het toepassen van de Gulden Regel, Mat theus 7: 12) weer een prominente plek in ons leven, in onze samenleving krij-gen; er geld geïnvesteerd wordt in zorg, onderwijs, werkgelegenheid, onderzoek & innovatie ipv in het miljardenverslindende/verspillende/nutteloze JSF-pro-ject krijgt Oranje meer glans.

Dank voor je columbia, Henny!

Mvg,

Jean-Paul Kruk

Column The flavour of the city

13  juli 2013

Robert-Jan_Bakker

The flavour of the city

Vrijdag 5 juli werd in de Engelse Hervormde Kerk op het Begijnhof de Schotse predikant John Cowie uitgeluid. De zondag erna werd dat in nog uitgebreidere vorm gedaan.

Drieëntwintig jaar lang was John Cowie de even begaafde als bescheiden voorganger van de

Engelstalige gemeente, die al sinds 1607 iedere zondag in dezelfde kerk aan het Begijnhof bijeenkomt. Dat hij al die jaren bleef, is ongebruikelijk lang. De titel boven deze column zou dus verkeerd begrepen kunnen worden. Hij slaat op buitenlandse toeristen die met een bliksembezoek alleen maar eventjes de smaak van de stad willen proeven, om daarna in de kortste keren weer een andere stad aan te doen.

Dominee Cowie heeft de tijd genomen om Amsterdam te proeven. 'Ik heb van deze stad genoten', vertelde hij in zijn afscheidswoord. Zijn Engelstalige kerkgangers heeft hij geholpen vertrouwd te worden met Amsterdam, maar ook leerde hij hun de wereldkerk kennen door zijn vele, internationale contacten. Gemiddeld zijn er per zondag minstens veertig verschillende nationaliteiten in de kerkbanken te vinden. Hij benadrukte dat het meeste werk wordt gedaan door  trouwe kerkenraadsleden en andere medewerkers, dankzij wie de kerk zondags en door de week openstaat. Trouw aan de klassieke formule van kerk-zijn moet wel de tweede verklaring voor de bloei van de Schotse gemeente zijn. Vlak voor zijn  vertrek werden nog tien kinderen gedoopt en hebben acht mensen belijdenis van het geloof afgelegd.

Dat er ook altijd aangeklopt kan worden door mensen in nood, werd in herinnering gebracht door loco-burgemeester Mevrouw Andrée van Es, die de vertrekkende pastor namens de gemeente Amsterdam het Andreaskruis aanbod als blijk van erkenning voor wat hij hier bijna een kwart eeuw heeft betekend. De stad is door hem meer naar geloof, hoop en liefde gaan smaken, op een manier die dankzij de Engelse taal voor bijna iedereen te proeven is.

R.J. Bakker


Reageren? e-mail:

 

John_Cowie_-_RJB

John Cowie

 

Column Levenswijs

22 juni 2013

Jean-Paul_Kruk

Levenswijs

                          “Wie gelooft en liefheeft, is waarachtig wijs.”

                                                                Anselm Grűn

Het zal mijn leeftijd (55) wel zijn, maar naast leer- en  nieuwsgierig ben ik ook levenswijs (geworden). Door levenservaringen, vreugde en geluk wisselden pech en tegenslagen af, ben ik tot nieuwe inzichten gekomen. In hoe ik in elkaar zit, hoe het in de wereld werkt, dat onrecht een fact of life is. Soms moet je je mind resetten, een carrière-switch maken, ervoor gaan. Het is net als met wijn en kaas: hoe (ge)rijp(t)er, belegen(er) hij is, des te lekkerder hij smaakt. Bescheidenheid siert de mens, een lesje in nederigheid: het is goed op zijn tijd stil te staan bij je levensstijl.  Prudentia (Lat. voor praktische wijsheid), een intellectuele deugd, leer je in het leven van alledag. Filosofie, van wijsheid hou den, maakt je leven interessant. Sophia, bron van alle vreugde, is de moeder van wijsheid:  “Ik ben van u bevlogen, goddelijke vonk, hart van mijn ziel, licht van mij ogen. Kom, woon in mij voorgoed en leer mij hoe ik minnen moet.”   Zo dicht Hein Stufkens heel poëtisch over  zijn liefde voor wijsheid.  Oosterse wijsheid, de Wijzen kwamen tenslotte ook uit het oosten, is een verrijking voor ons leven als we er voor open willen staan.  De theoloog, politicus Ruard Ganzevoort (Groen Links) heeft het over theologen die makelaars zijn in levenswijsheid.  Hij pleit voor “een publieke theologie die niet de waarheid verkondigt, maar de schatten van religieuze tradities ter beschikking stelt aan de samen leving.” Een hoge gunfactor! In de Bijbel komt het woord wijsheid ook frequent voor: De boeken Spreuken en Prediker behoren tot de wijsheidsliteratuur. Koning Salomo werd geroemd om zijn wijsheid: Hij wist te achterhalen wie de echte moeder van het kind was. De parabel van de wijze en dwaze maagden: altijd alert zijn op wat er komen gaat. “Zien met je hart” noemt de kleine prins het in het verhaal Van Saint-Exupéry:  Door te groeien en je karakter te ontwikkelen, soms ook in (een) stilte(-retraite) word je wijzer. We kennen ook de tegeltjeswijsheid, waarbij spreek woorden en gezegden een rol spelen: God has not promised a smooth passage, but a safe landing. Wat denkt U hiervan ? Van het concert des levens krijgt niemand het program. Een waarheid als een koe.  De wijsheidsleraar, rabbi, goeroe pur sang in een persoon is onze Messias, Jezus Christus.  In de Zalig- sprekingen heeft hij het gogme, de slimheid, die je kunt vergelijken met het achtvoudige pad in het Boeddhisme. Hoe je kunt “zalig”, “gelukkig”, kunt worden in een notedop.  We doen er, vroeger of later, allemaal aan, aan soul searching, aan in een zoektocht proberen op te sporen wie je bent, waar je voor staat, wat je doel, de zin van het leven is, waar je naar toe gaat.  Point of no return, een kruis punt, een keerpunt in je leven …  You live to learn. Door schade en schande wijs worden … Je kunt ook, in de positieve zijn van het woord,  eigen-wijs zijn, uit je comfort zone komen, out-of-the-box denken, over kerk muren en grenzen heen kijken, non-conformist zijn. Niet met alle winden mee- waaien, maar een ei gen mening, oordeel over een onder werp vormen, je nek durven uitsteken. Wijsheid is “dat je uiteindelijk niet weet, maar dat je je in het besef daarvan open stelt voor het won der van het bestaan” (verwondering), aldus verwoord door mijn ex-filosofiedocent aan de HvA,  Jan Bor, in zijn boek “Wijsheid”. Spring ik in deze column van de hak op de tak? Het hart van de bijbel, van het Evangelie, de Goede Boodschap, spreekt over geloof, hoop en liefde. Zij  zorgen ervoor dat je levenswijs wordt (Zie het citaat boven mijn column). Deze missie wil ik graag met U en jou delen. Een wijs mens is hij, zij die weet dat wijsheid met de jaren komt … Of bijbels: “ Hij (of: Zij, JPK) die met de wijzen wandelt, zal wijs worden.” (Spreuken 13: 20). Hoe levenswijs bent U, jij?

Jean-Paul Kruk

Reageren? e-mail:

 

Column Paspoort

21 April 2012
Henny_Ridderikhof
 
 
Paspoort
 
 
Omdat ik soms met transport mee ging moest ik meteen in mijn eerste schooljaar al een eigen paspoort hebben. Ik begrijp dat ik “transport”even uit moet leggen. Het klinkt luguberder dan het was. Kinderen die na een vakantie weer terug moesten naar het Prins Hendrik Internaat voor schipperskinderen te Nieuwegein verzamelden zich op vooraf vastgestelde tijden op vooraf vastgestelde stations in bijvoorbeeld Duitsland, België of in de grensstreek. Dan kwam er een trein richting Utrecht aan. Vanuit de trein werd gevlagd met de PHI vlag. Daar stapten de kinderen in en reisden zo met één zuster (zo heette groepsleiding destijds) naar het internaat. Makkelijk en voordelig. Wat ik mij, naast het mogen vlaggen, nog vooral herinner van zo’n reis is dat iemand een vergissing had begaan met een kauwgom plaatje. In plaats van op de arm te likken en daarna het plaatje stevig op de arm te drukken om zo een ‘smile” op de arm te toveren (voorloper van de tijdelijke tatoo) likte ze aan het plaatje waardoor er een “smile”op haar tong verscheen. Lachen!

Tegenwoordig heb je voor de meeste Europese landen geen paspoort meer nodig, een ID kaart volstaat. Enkele jaren gelden zat ik in de trein zonder geldig vervoersbewijs (omdat de automaat kapot was op een station zonder loket) en moest ik mij identificeren. Ik had echter mijn paspoort niet bij mij en bij de NS vinden ze een kortingspas van de NS geen geschikt identificatiebewijs. Kortom; toestanden. Toen heb ik zo’n handig compacte ID kaart gekocht en die zit altijd in mijn portefeuille en nu kan ik mij dus altijd identificeren als ik de wet overtreed, een fijn gevoel.
 
Maar dan nu de kwestie; mijn paspoort verliep. In feite heb ik geen paspoort meer nodig, ik heb immers een geldige ID kaart. En als werkende moeder is het niet erg waarschijnlijk dat ik de komende jaren naar een land ga waar ik een paspoort voor nodig heb. En mocht dat toch ineens zo zijn (Ghana was destijds ook een grote verassing voor mij) dan kan ik natuurlijk weer gewoon een paspoort aanvragen. Maar wat ik niet van mezelf verwacht had was dat ik ineens erg emotioneel werd van het feit dat ik voor het eerst sinds de eerste klas van de lagere school paspoortloos ben. Het gevoel dat ik niet zomaar ineens op reis kan gaan naar waar ik wil! Ik moest denken aan de mensen die ik destijds in de DDR sprak. Het ergste van alles vonden ze dat ze niet konden reizen, is mij wel 100 keer verteld. Reizen is voor mij dus ook duidelijk iets anders dan op vakantie gaan naar de Ardennen of de Eifel. Reizen is juist naar landen gaan waar je wel een paspoort voor nodig hebt! En daarom heb ik mij voor 9 juni opgegeven voor het pinksterfeest van kerk in actie waar christenen vanuit vele landen (waar je een paspoort voor nodig hebt!) samen komen. Voel ik mij toch weer even wereldburger!

Henny Ridderikhoff
 
 
 
 
 
 
Reageren?e-mail:
 

Meer artikelen...