Column Dwepen met een leider

 

 

3 mei 2015

Robert-Jan Bakker

Dwepen met een leider 

Als je op televisie een getergde President Obama commentaar ziet leveren op de hevige rassenrellen in verschillende Amerikaanse steden, is het bijna niet meer voor te stellen hoe hij aan het begin van zijn ambtsperiode een miljoenenpubliek tot dwepen verleidde met zijn 'Yes, we can'.

Net zo'n effect doet zich voor bij de huidige Paus, die met grote jubel in de hele wereld is begroet.

Wat kreeg hij veel lof, toen hij zich naar het eilandje Lampedusa liet vliegen en daar heel Europa de les las over de opvang van de bootvluchtelingen. De paus weet precies hoe het moet, maar van politiek lijkt hij weinig verstand te hebben. Gelukkig is er dan iemand als de columnist Ephimenco in Trouw die daar de vinger bij legt.

Leiders kunnen met mooie woorden suggereren de oplossing weten en het publiek gaat in die misleiding maar al te graag mee. Wij wensen te vergeten dat oplossingen bijna altijd zwaar bevochten zijn, zoals minister Asscher eerlijk toegaf na de tobberige besprekingen over de uitgeprocedeerde asielzoekers.

Ook intern schrikt Paus Franciscus er niet voor terug de show te stelen en dapper aan journalisten tijdens een vliegreis te zeggen dat hij zichzelf niet belangrijk genoeg vindt om een oordeel over homo-mensen te hebben. Dient zich de gelegenheid aan dat Frankrijk een ambassadeur van het andere gevoelen bij de Heilige Stoel detacheert, blijkt dat iets anders te liggen.

Applaus, applaus is er voor de nederige leider die zijn collega-bestuurders in Rome in vijftig punten terecht wijst. Waar vast en zeker redenen voor zullen zijn, maar dat die dingen zich voordoen zou zomaar te maken kunnen hebben met de waarheid dat gemakkelijke oplossingen niet bestaan. Het valt dus voor een leider niet mee te doen alsof dat wel zo is of om als publiek die schone schijn te weerstaan.

R.J. Bakker

  

 Reageren? e-mail: