Column Hemelvaartsdag
17 mei 2015
Hemelvaartsdag
Nooit eerder was ik met Hemelvaartsdag in de kerk. Van huis uit niet meegekregen. Voor het protestantse schippersinternaat waar ik opgroeide waren de vrije dagen rondom Hemelvaartsdag een mooie gelegenheid om met de kinderen op kamp te gaan. Alle middelbare scholen in de omgeving van het internaat gaven de schipperskinderen de woensdagmiddag voor Hemelvaartsdag vrij want dan begon ons kamp al. Sinds ik in november 1988 in Michiel mijn zielsverwant vond, zeker op het gebied van het lange afstand fietsen, fiets ik op Hemelvaartsdag van Amsterdam naar de afsluitdijk. De vrijdag en zaterdag na Hemelvaartsdag fiets ik dan via de afsluitdijk, Gaasterland, Lemmer, Kampen, Harderwijk en Eemnes weer naar huis. Een rondje IJsselmeer dus.
Michiel en David fietsen terwijl ik dit schrijf ergens in de buurt van Medemblik. Maar ik moest dit jaar thuis blijven in verband met de laatste loodjes van mijn studie.” Ach, het arme buitenkind;” verzuchtte een collega toen ze dit hoorde. En ja, ik vind mijzelf eigenlijk ook wel ontzettend zielig. Maar ik had vanmorgen wel de gelegenheid om eindelijk eens te gaan zien en horen wat er op Hemelvaartsdag in de kerk gebeurd. Zo had ik bijvoorbeeld werkelijk geen idee waar met Hemelvaartsdag over gepreekt wordt.
Het is bekent dat iedereen iets anders uit de preek onthoudt. Wat ik vooral onthouden heb is dat de Hemelvaart van de Zoon nodig was omdat God in de gedaante van een mens zo zijn beperkingen had. Daarom was het belangrijk dat “de Zoon” werd opgevolgd door “de Geest.” Zo had ik het nog nooit gezien en ik vind het een mooie gedachte. Alleen vind ik het theologisch gezien wel jammer dat Hemelvaart en Pinksteren (míjn meest geliefde kerkelijke feestdag) niet op één dag vallen. Maar eerlijk gezegd ben ik er “fiets technisch” gezien wel blij om. Volgend jaar rij ik op Hemelvaartsdag weer van Amsterdam naar de afsluitdijk, sorry.
Henny Ridderikhoff