2 november 2014

Rousseau en de Molen van Sloten

Is uw columnist het spoor even bijster om twee totaal verschillende gebeurtenissen/verschijnselen boven dit stukje te plaatsen? Een zeer locaal gebeuren: de 20ste ‘geboortedag’ van de Molen van Sloten en een zeer internationaal gebeuren: de herdenking van de 300ste geboortedag van de Franse filosoof Jean -Jacques Rousseau ?.
Laat ik beginnen bij een trekpleister voor vele buitenlandse toeristen: De Molen van Sloten.
Ter gelegenheid van het 20 jarig bestaan heeft Stichting van de Molen van Sloten een zeer boeiende en informatieve DVD uitgebracht onder de enigszins raadselachtige naam: de kammen in het rad. De energie die de wieken genereren worden via de kammen van een rad naar het inwendige van de molen getransporteerd; kammen die onderling allemaal verschillen in vorm en grootte. Bij de presentatie van deze DVD ging er bij de aanwezigen een lampje branden. Alle 80 vrijwilligers zijn heel verschillend qua karakters, leeftijden,werkwijzen en de taken die zij uitvoeren;gelijk de kammen van een rad! Dit gegeven werd niet als lastig maar als heel positief ervaren.
Van de internationaal bekende filosoof en pedagoog Rousseau worden zijn boeken nog steeds gelezen. Rousseau zette zich onder meer af tegen een samenleving die kinderen en volwassenen op een lijn plaatste. Kinderen verschillen sterk van volwassenen en kinderen zijn onderling ook sterk verschillend. Kinderen worden - aldus Rousseau - tweemaal geboren. Na de biologisch geboorte vindt er aan het begin van de puberteit als het ware een ‘tweede’ geboorte plaats. Elk kind ontdekt dan op een gegeven moment dat hij of zij een individu is, een unieke persoonlijkheid ook wel de ontdekking van het eigen IK genoemd. Wie ben ik? Ken ik mijzelf wel? Waarom ben ik anders dan de mensen uit mijn omgeving? Ben ik een uniform radertje van een tandrad of mag ik een individuele kam van een molenrad zijn? In de eerste brief van Paulus aan de Korintiërs kwam ik de volgende zin tegen:” Een lichaam is een eenheid die uit vele delen bestaat: ondanks hun veelheid vormen al die delen samen één lichaam” (hfst 12 vers 12). Ben ik het spoor nog bijster? Ik droom dat ik op een driesprong sta en een molen zie draaien, Paulus hoor preken en Rousseau op een bankje aan de kant van de weg een boek zit te lezen. Mensen mogen verschillend zijn!
Gelijk de verschillende functies en delen van een menselijk lichaam..

B.S.

 Reageren? e-mail:

21 september 2014

Lieve Amsterdammer.nl

Ben je bezig met een leuke activiteit of voer je een goed gesprek dan vliegt de tijd. Als je alleen bent en je ook nog eenzaam voelt dan kruipt de tijd voorbij. Met dat in het achterhoofd moeten de organisatoren van “de week tegen de eenzaamheid” besloten hebben dat die week van donderdag 29 september tot en met zaterdag 4 oktober zou duren. Daarmee wordt uitgedrukt hoe lang eenzame weken kunnen duren. Leuke vakantiereisje van een week met 10 dagen zou iedereen wel willen.

Ik wilde graag naar de tentoonstelling “dineren met de tsaren” en had iemand uitgenodigd om mee te gaan. Samen iets ondernemen is vaak leuker dan alleen. Als ik alleen gegaan was, dan was ik na het museumbezoek waarschijnlijk snel weer naar huis gegaan. Nu dronken we nog een kopje thee in de Hoftuin. Daar werd het “Kom erbij festival”gehouden in het kader van de week tegen de eenzaamheid. Druk was het er op dat moment zeker niet. Eenzaamheid heeft waarschijnlijk ook veel kenmerken van een vicieuze cirkel, die niet even door een festival doorbroken wordt.

Bij Kerk in Mokum kreeg ik een blauwe kaart met de tekst:” Lieve Amsterdammer…. (De rest moest ik zelf aanvullen.) En laat deze kaart weer ergens achter!” Ook een actie in het kader van die lange week tegen de eenzaamheid. Gelukkig heb ik nergens zo’n kaart zien liggen of gevonden. Want zolang zo’n kaart niet door iemand gevonden is en meegenomen is het gewoon zwerfafval. Zwerfafval is er voldoende in de stad. Het trof me zo omdat ik met de commissie Vorming en Toerusting juist avonden over Kerk en Milieu georganiseerd had. Nadenken vanuit het geloof over verspilling en duurzaamheid, over de verbanden met de tegenstelling rijk en arm.

Als u dit leest is die lange week net voorbij, maar de eenzaamheid nog niet de wereld uit. Dat lukt ook niet snel, maar een beginnetje maken door contact te leggen met iemand uit je eigen omgeving waar je weinig contact mee hebt zou kunnen helpen. Het kan een leuke ervaring zijn en wie weet tot welke waardevolle dingen het leidt .

Amarja Bol 

 Reageren? e-mail:

21 september 2014

Laat hèm besturen

Met iedere auto die de fabriek verlaat, wordt er weer een stukje van God afgebroken. Die uitspraak deed de schrijver Harry Mulisch ergens zo'n vijftig jaar geleden. Een symposium over God na de dood van God dat de televisie rechtstreeks uitzond.
Als we met z'n allen tegelijk de weg op gaan, al is het lopend, snap je dat verkeer alles met macht heeft te maken. Waar ik ben, kun jij niet zijn. De 'macht over het stuur' hoor je alleen noemen zodra iemand die heeft verloren. Maar tel al die macht eens op als die succesvol wordt gebruikt, op welke manier het ook is. Let ook op de snelheid. Die zet een dikke streep onder de uitspraak van de schrijver. Wij gaan van A naar B gaan en zetten het leven naar onze hand. Niemand bij nodig. Geen God en geen mens.
Natuurlijk, dan is er opeens ochtendmist en vallen in Zeeland doden en gewonden. Pas na een hele dag zijn de wrakken opgeruimd. Zeker, in de file minder vrijheid, maar altijd nog genoeg van over om fijn te blijven sturen. Het rijk alleen. Zit er toch iemand bij, dan is de vraag duidelijk: rij jij of rij ik?
In de titel had ook een hoofdletter H kunnen staan. Dan zit je in een oud lied van de kerk over de Heer die ons leven bestuurt. Goed voor duizend vragen, maar ook voor een onverwachte conclusie. Hij vat zijn manier van besturen nogal ruimhartig op. Staat open voor wie met hem meereizen. Ik rij, maar hoe denk jij dat we het beste kunnen gaan? Bidden heet dat. Onderonsje met een bestuurder met wie je onderweg gewoon mag praten. Die vindt dat je alleen samen de bestemming bereikt.

R.J. Bakker

 Reageren? e-mail:

7 september 2014

Vier de liefde, vier het leven

“Hoe meer je je leven viert,
Hoe meer er te vieren valt in je leven.”

Oprah Winfrey

Ons leven is kort, eindig. De dood is het voorportaal naar het hiernamaals, het Eeuwige leven (symbool: de vlinder). Mijn favoriete lijfspreuk, ik heb er meerdere, luidt: Vier de liefde en het leven.

De liefde vieren. Het is de aard van het beestje: intens leven hoort thuis in mijn idioom. God is liefde. Allen zijn wij beelddragers van God. Dragen wij het licht in ons. Om te stralen in volle majesteit en glorie. Zelf ontdekte ik de liefde voor een vrouw pas op latere leeftijd. Een patroon in mijn leven is dat de ‘liefde’ mijn pad kruist. Zoeken hoefde ik niet, al zat ik lang in Gods wachtkamer. Je eerste grote liefde is een ervaring op zich. Opgaan in iemand. Absorberen als een spons, net als kennis en wijsheid. Houden van iemand, met hart en ziel, is een meerwaarde in je leven. Een aantal andere liefdesrelaties volgden. Mrs Right was er echter niet bij. Een huwelijk was niet aan mij besteed. Noch het krijgen van kinderen. Kroon op je huwelijk. Totdat ik, ik dacht ik, “de liefde van mijn leven”gevonden had. Bleek weer niet het geval. Via Facebook (fb) stuitte ik op een voor mij opzienbarende, spraakmakende statement over de liefde. In het Engels. Ik reageerde en … wat volgde was van een lyrische schoonheid … feest der herkenning, déjà-vu momenten, een diepe spirituele connectie, verbondenheid, hart en ziel. Een echte soulmate. God is goed (Psalm 37:5). Ze is Canadese van origine. Een wereldburger. Een gewonde vogel. Net als ik, na een (aantal) indringende life event(s). Kwetsbaar, gevoelig, weerloos. Alles van waarde is weerloos (Lucebert). Wat zal hier van komen? Met haar wil ik zo graag de liefde en het leven vieren.  Reizen naar de Franse- en Italiaanse Rivièra. Kan echter niet in het koffiedik kijken. Toekomstmuziek? De tijd zal het leren …

Het leven vieren. Elke dag. Alsof het je laatste is. Carpe diem. Pluk de dag. Geniet van het leven. Centraal thema in een film, Dead Poets Society, waarin de recent overleden acteur en komiek, Robin Williams schittert. Als docent Engels haalt hij het beste in zijn leerlingen naar boven. Motiveert ze boven zichzelf uit te stijgen. Door poëzie te lezen, zich te verdiepen in literatuur. Door met ze te sporten.  Memento mori, gedenk te sterven (film: Memento), is een onderdeel van het leven vieren. Eén van de jongens, hij wil als toneel speler de show stelen, wordt door zijn vader tegen gehouden. Pleegt  zelfmoord. Ironisch, net als de acteur Robin Williams. Op je 50e, Abraham zien. Een mijlpaal in je leven:  feest vieren en delen met je geliefde, familie en vrienden. Wat is de zin van je leven? Heb je een missie te vervullen, een droom (I have a dream) te verwezenlijken ? Dit zijn prangende, urgente vragen die je je zelf moet stellen en be-antwoord-en. Waar ben jij voor in de wieg gelegd? Om te schitteren. Om je te ontwikkelen, persoonlijk te groeien. Er te zijn voor anderen. Ze te helpen, te troosten en te helen. Liefde doet dat. Meer dan wat dan ook. Compassie laat je medemenselijkheid, je vriendelijke gezicht zien. Het zit hem in kleine dingen die het doen: een compliment, een woord van waardering. Een schouderklopje. Een kus, een omhelzing. Een ontmoeting, hart spreekt tot hart (Henri Nouwen - Thuiskomen), met diepgang. Waaruit liefde, belangstelling en aandacht spreken. Je voelt het. Het is authentiek, puur. Van God gegeven (Fr. Dieudonné(e)). Je weet het, je mag er zijn zoals je bent: Je bent ge-lief-d (Fr. Bien aimé(e)).

                                                                                                                                              
Jean-Paul Kruk,  opgedragen aan mijn ware liefde, Kim Moreau

 Reageren? e-mail: