Column Leef!

14 januari 2012 

Jean-Paul_Kruk

Leef!

Zoveel soorten verdriet. Ik noem ze niet. Maar één, het afstand doen en scheiden. En niet het snijden doet zo’n pijn, maar het afgesneden zijn.

                           Maria Vasalis.

Het thema Leef! stond aan de wieg van de maand van de spiritualiteit in november 2010. Op tv en op bijeenkomsten werd er vorm gegeven aan hoe mensen leven: dealen met het verlies van een geliefde.  Ik zag een sterke vrouw, Isa Hoes, die haar partner Anthonie Kamerling had verloren. En een jonge Syrische jongeman, zijn vader was in koelen bloede vermoord in de schietpartij in het winkelcentrum in Alphen aan de Rijn, die nog meer indruk op mij maakte.

Ook ik en vele anderen met mij verloren een dierbare, een geliefde: Op 10 augustus j.l. overleed mijn intens geliefde tweelingbroer Hans, op 53-jarige leeftijd. Waarom? Geamputeerd, in je eigen vlees gesneden (zie gedacht Vasalis). Je leert te relativeren. Niets lijkt meer belangrijk, want hij is er niet meer. Je komt in een diep dal terecht. Wie of wat trekt je hier uit? Je moet je dit emotioneel verwerken, je emoties de vrije loop laten. Een ritueel uitvoeren: een kaarsje branden bij een foto van je dierbare. Tijd voor jezelf nemen, in stilte, soms ook het gezelschap van anderen zoeken. Het verlies en gemis een plaats in je leven geven. Stapje voor stapje weer leren genieten van het leven, zoals men in Italië het al lang begrepen heeft: carpe diem. Pluk de dag, geniet van het leven!

Het Tropenmuseum presenteerde in het najaar 2011 de expositie: De Dood Leeft. Deze tentoonstelling laat zien hoe nabestaanden wereldwijd met de dood omgaan. Persoonlijke verhalen, bijzondere objecten, films en hedendaagse kunt tonen diverse opvattingen over de dood, het afscheid nemen, rouwen en herdenken. Tegelijkertijd was er in Het Nederlands Uitvaart Museum Tot Zover de tentoonstelling Afterlife – kunst over de eindbestemming te zien. Veertien internationale kunstenaars lieten hun licht schijnen over de dood en hetgeen daarop volgt. Het heeft mij aan het denken gezet over mijn leven. Verzorgd van de wieg tot het graf …

Onze Commissie Vorming & Toerusting presenteerde in november 2011 het thema: Hoe worden de doden opgewekt? Vooral nieuwsgierigheid en het kunnen (uit) wissselen van gedachten hier- over voerden de boventoon. Buitengewoon intrigerend. Op Eeuwigheidszondag, 20 november j.l. werden de namen van de overledenen voorgelezen in de kerk, is er tijd voor stil staan bij wie ons ontval=- len zijn. Een goede manier om onze geliefden te herdenken.

In de ware nood leer je je vrienden kennen. Een goede buur is beter dan een verre vriend. Praten met andere nabestaanden, ervaringsdeskundigen, het lezen van boeken. Je verdriet delen met anderen in een rouwgroep. Dit alles werkt troostend, zalvend, is balsem voor de ziel en een boost voor het hart. Je dierbare krijg je er echter niet mee terug. Heelt de tijd alle wonden, of is deze uitspraak een doekje voor het bloeden, een pleister op de wonde? Wil iedereen aan het einde van het einde van zijn leven niet kunnen zeggen: Ik heb eruit gehaald wat erin zit?

Het is goed te beseffen dat je het leven en de liefde vieren moet. Je leeft maar een keer: ashesto ashes, dust to dust … Het leven is vergankelijk, maar je geloof houdt je overeind: er is koffie, leven na de dood; wie gelooft, zal het eeuwige leven beërven. Dit is bemoedigend voor nabestaanden, die in een rouwproces zitten. Confuus, overmand door intens verdriet. Het leven is mooi, de dood hoort erbij. Leven in het Koninkrijk van God op aarde is echter ons finale doel, onze eindbestemming. Hart onder de riem,  hart-verwarmend. We zullen elkaar weerzien, Hans! Dus: Leef! 

Jean-Paul Kruk

Reageren?

Column Assistent sportcoach

Henny_Ridderikhof

31 December 2011

Assistent Sportcoach

In het Multicultureel Ontmoetingscentrum (vroeger ook wel buurthuis genoemd) het Anker zag ik een folder liggen met als koptekst:“ Altijd al assistent sport coach willen worden?” Ik verzin dit niet, om met Sylvia Witteman te spreken.

Nu heb ik van David al heel wat droom beroepen gehoord (Piraat, Greenpeace actievoerder, wielrenner, kok, kunstenaar, elektrotechnicus) maar nog nooit dat hij altijd al assistent sportcoach zou willen worden.

Ik vind mijzelf echt geen tijgermoeder maar als hij daar mee aan zou komen zou ik toch zeggen; “Wat is dat voor een zesjes cultuur, toon eens wat meer VOC mentaliteit. Wat nou ASSISTENT sportcoach, sportcoach zou je bedoelen”. 

Weet je wat ik altijd al heb willen worden? Mezelf! Momenteel verschijnt overal, tot in “Kerk in Mokum” aan toe Raoul Heertje om zijn nieuwste boek te promoten. Ik heb het boek zelf niet gelezen maar begrijp dat het er over gaat dat iedereen overal een toneelstukje opvoert. Nu denk ik dat Raoul bedoeld dat iedereen zich aanpast aan de mensen om zich heen. Tijdens mijn opleiding heb ik altijd erg goed opgelet bij het vak ontwikkelingspsychologie en volgens mij is juist dit aanpassen aan je omgeving een belangrijke ontwikkelingstaak voor kinderen van 2 jaar. Dat heet socialisatie. Ik denk niet dat daar iets mis mee is. Maar het is wel belangrijk om je bewust te zijn van de keuzes die je de hele dag door maakt. Pas ik mij nu bewust aan of ga ik er juist bewust tegen in? Doe ik hier aan mee of ligt hier mijn grens? In ons hectische leven is het heel erg moeilijk om constant bewust te leven maar ik probeer het wel. Van moment tot moment.

Ik wens u allemaal een gelukkig 2012 waarin u u zelf kunt zijn, te midden van anderen! 

Henny Ridderikhoff

Column Gevoel en verstand: twee tegenpolen?

17 December 2011

Bert_Stilma 

Gevoel en verstand: twee tegenpolen?  

Alles moet in onze samenleving heel rationeel, verstandelijk worden georganiseerd. Alleen zo kun je concurrentie de baas blijven. Het verstand; daar draait het om. Ook in je mens-zijn? Gelukkig heeft een mens naast zijn verstand ook nog zijn creativiteit, zijn sociale instelling en zijn gevoel, zijn emoties.

Emoties? Dat woord is afgeleid van het Latijnse woord movere wat bewegen betekent. Wat beweegt ons mensen eigenlijk; wat drijft ons? Macht, geld, bezit, lust, geluk, waardering? En welke emoties spelen daarbij een rol? Ergenis, jaloezie, haat, agressie, vreugde, verdriet, rancune, blijdschap, inlevingsvermogen?

Verstand en gevoel (emotie) zijn dat twee tegenpolen of vullen ze elkaar juist aan? Die vraag stellen is haar eigenlijk al beantwoorden. Geef je emotie een duidelijke plek in je denken en  rationeel handelen en zorg ervoor dat  noch je verstand noch je gevoel domineert.

Probeer een balans te zien vinden tussen gevoel en ratio: dan kan 1 en 1 geen 2, maar 3 zijn/worden. Vanuit rekenkundig oogpunt een onzinnige en onverstandige conclusie, vanuit medemenselijkheid een mogelijkheid. Met je ratio, verstand alleen ben je er niet. Een ieder die de dood van een familielid meemaakt, zal dit beamen.

Het is opvallend dat de evangelisten  bij het optreden van Jezus ook  over diens emotie verhalen. Als Jezus met zijn discipelen naar het plaatsje Naïn wandelt en daar een begrafenisstoet ziet, dan wordt hij met ontferming bewogen, krijgt medelijden, laat zijn gevoel spreken (Lucas 7). Als hij het verdriet ziet rondom het overlijden van zijn vriend Lazarus, dan huilt Jezus (Johannes 11). En wat te denken van de woede over de geldwisselaars in de tempel (Mattheus 21). Kortom: Het is een menselijk wonder dat we niet alleen over ons verstand/gevoel beschikken maar ook over ons gevoel/verstand. Doorhalen wat niet van toepassing is.  

L.C.S.

Reageren?

Column Niet het CDA zal inbinden, maar de PVV

3 december 2011

Robert-Jan_Bakker

Niet het CDA zal inbinden, maar de PVV.

Uit heel Nederland kwamen op 19 november meer dan duizend mensen bij elkaar die als lid

van hun plaatselijke kerkenraad bezig zijn met hulp aan mensen in nood. Op deze landelijke diaconale dag werden concrete adviezen gegeven aan onze regering over de positie van arme mensen in binnen- en buitenland, want, werd daar gezegd: ondanks de crisis is Nederland een rijk land dat zijn solidariteit met de allerarmsten hoog dient te houden.

De politieke situatie komt er scherp mee in beeld. De bezuinigingen van 18 miljard die al op het programma staan, zullen niet genoeg zijn om de crisis de baas te blijven. De winkelier op ons pleintje zuchtte diep, toen hij vooruit dacht aan 2012, en het is al zo moeilijk om zijn buurtsuper draaiend te houden. Spannend is natuurlijk of de gedoog-coalitie van nu in stand kan blijven. Sommige commentaar-schrijvers lopen al vooruit op de val van het kabinet-Rutte. De meerderheid is klein en de verdeeldheid bij coalitiepartner CDA pijnlijk groot. Gedoog-partner PVV wil doodleuk de hele begroting voor ontwikkelingssamenwerking schrappen. Dat idee zal, meer dan andere voorstellen van Wilders, op groot verzet stuiten. Niet alleen bij de linkse partijen en progressieve mensen in het CDA, maar ook bij meer behoudende christenen. Zo'n voorstel raakt bij alle kerkmensen een zenuw. We zijn immers opgegroeid met zending en missie als opdracht. Links en rechts binnen het CDA zullen de diakenen gelijk geven en elkaar weer bij verrassing herkennen. Als het CDA niet inbindt, is de spannende vraag of juist de PVV niet zal moeten inbinden. Ik weet niet hoe u erover denkt, maar het kon wel eens zijn dat dit kabinet er langer zit dan vanaf het begin is gedacht.

R.J.B.

Reageren?

 

 

Column Liefde in de liturgie is…….. Mi, fa

19 november 2011

Amarja_Bol

Liefde in de liturgie is…….. Mi, fa

Het afgelopen jaar trok een advertentie voor de cursus de ideale hoveling mijn aandacht;” Het Boek van de Hoveling (Il libro del Cortegiano) van de 16de eeuwse Baldassar Castiglione vormt in grote lijnen de inspiratie voor deze zomercursus in Italiaanse sferen. Als Italiaans diplomaat die aan de grote hoven vertoefde, wist Castiglione als geen ander hoe de ideale hoveling geniet van de schone zaken des levens; muziek, dans, heerlijk eten en boeiende gesprekken – en dat alles natuurlijk in een ontspannen landelijke omgeving!”

 Ik besloot om mij in te schrijven. Het bleek ook  een cursus “de ideale adellijke persoon” te zijn.  In de rol van hofdienaar heb ik gezongen en altviool gespeeld en als adellijke dame gedanst en lekker gegeten.

De balzaal aan het hof was één van de weinige plekken waar adellijke dames en heren elkaar konden ontmoeten. Het ging daar dus om de liefde.

Het eerste dat een zanger op zangles moest leren was om het verschil tussen mi en fa te kunnen  laten horen.  Muzieknoten werden toen nog niet met letters aangeduid, maar met ut, re, mi en fa.  Aan die noten werden geen frequenties, bijv. 440Hz, maar klankkleuren toegeschreven. Aan de manier waarop een toon gezongen of gespeeld werd, moest je kunnen horen of het bijv. een mi of een fa was. Dat een muziekstuk eigenlijk niet op  mi kan eindigen is ook voor onze moderne oren nog steeds waar. Een mi moet oplossen in een fa. Dan is het volmaakt. Een mi moest klinken als een stevige, een robuuste, een scherpe, een metalige, een sterke toon. Fa moest klinken als een zachte, een warme, een volle, een ronde toon. Mi was een mannelijke toon en fa een vrouwelijke toon. Liefdesliedjes kregen iets dubbelzinnigs door het gebruik van de tonen mi en fa in de melodie. 

Het “Amen” na de zegen wordt vaak op mi, fa gezongen. Wat een mooie samenvatting van het evangelie en een dienst. Het gaat om de Liefde.

A.B.

Reageren?