Column Twee geloven op een kussen, dat kan erg interessant zijn!
21 juli 2019
Twee geloven op een kussen, dat kan erg interessant zijn!
Het was in de jaren '80, ik was begin twintig en woonde nog maar net in deze stad, toen ik op de markt werd aangesproken door een erg leuke jongeman. Hij vertelde dat er die avond in de buurt een bijeenkomst voor jongeren was waarin gepraat zou worden over de grote levensvragen en hij vroeg of ik ook zin had om te komen. Nou, dat leek mij wel wat. Thuis, op mijn zolderkamertje in de Bestevaerstraat, bekeek ik de meegegeven folder nog eens goed en las dat de bijeenkomst werd georganiseerd door het Humanistisch Verbond. Ik schrok er van. Humanisten, dat waren atheïsten. Ik ging daar echt niet naar toe. Hoe leuk ik de jongeman ook vond.
Inmiddels woon ik 23 jaar samen met mijn lief die zogenaamd "nergens" aan doet. Dat "nergens aan doen" klopt van geen kanten want hij doet veel meer aan goede zaken dan de gemiddelde Nederlander, zeker weten. Hij zet zich zeer actief in voor diverse milieuclubs en heeft een engelen geduld met de oudere medemens, iets waar ik zelf absoluut geen ster in ben.
Ik was vroeger altijd lid van de IKON, tot deze omroep werd opgeheven, en mijn lief is lid van HUMAN. Onlangs had hij kaartjes gewonnen voor het humanistische festival "mag het licht aan?" Ik ging mee en was positief verrast. De onderwerpen die voorbij kwamen waren milieubescherming, wereldburgerschap, het kinderpardon, de oorlog in Syrië, rechtvaardigheid, de Noord-Zuid tegenstelling, vergeving(!) , liefde en zelfs spiritualiteit. Allemaal onderwerpen die mij als lid van de PKN ook na aan het hart liggen.
Ik had destijds dus met een gerust hart naar die bijeenkomst kunnen gaan. En naar die leuke jongen. Maar dan was ik misschien nooit mijn huidige lief tegen gekomen en dat zou wel weer heel erg jammer zijn geweest. Of zou dat dan ook nog goed zijn gekomen? Je weet het niet, Gods wegen zijn immers ondoorgrondelijk?
Henny Ridderikhoff