Column Thuiskomen bij mijzelf
17 februari 2019
Thuiskomen bij mijzelf
“… Weet je, van het donker hier op aarde leer je meestal zoveel meer dan van het licht. Maar daarom ben je ook hier: opdat je van het vele donker zult leren en gees- telijk zult groeien. Straks kom je weer thuis in het land van het licht …” Hans Stolp, “Jou heb ik nodig”
- Mijn columns staan dit jaar in het teken van de beeldspraak, van de metafoor: Thuiskomen bij mijzelf, de haven, de tuin en de regenboog. Elk mensenleven kent zijn moeilijke ‘life events’, tegenslagen, malheur, pech: bijv. ziekte, het verlies van een geliefde, een dierbare door overlijden, scheiding, een depressie of burn-out. Zelf heb ik dit ook in 2010-2011 zo gevoeld, beleefd en ervaren. Dat de bodem onder mijn leven werd weggeslagen. Donker. Ik ging op een zoektocht, naar wie ik werke- lijk was. Wat ik wilde met mijn leven. Om mijzelf te her-ontdekken, her-vinden. De verwonde- ring om de schoonheid van het leven. Een transformatie volgde. Ik ver- bond mij opnieuw met mijn hart, mijn ziel en met gelijkgezinden- en gestemden. Ik vond mijn bestemming, mijn levensmissie en kwam thuis … bij mijzelf. Licht. Het is net als de parabel van de verloren zoon in de bijbel. Hij eiste het erfdeel van zijn va- der op, leid de een losbandig leven, verbraste zijn vermogen, raakte aan lager wal en keert terug … naar de nestwarmte van zijn vader. Die hem in genade aannam, liefde- en begripvol, empathisch, gastvrij. Eind goed, al goed. En de zoon kwam thuis op een manier die hij zelf niet voor mogelijk had gehouden. Rembrandt, in zijn kunst, Henri Nouwen, in zijn boeken, visualiseren deze thuiskomst op een authentieke, in drukwekkende wijze. Gedetailleerd, met de kwast en de pen, werken zij het “gevoels moment” van het thuis komen van de zoon bij zijn vader uit. Ik werd in het voor jaar 2015 ook op het spoor van thuiskomen gezet: ik las spirituele boeken, zag films en zette mijn pleidooi voor zachtmoedigheid en authenticiteit op papier. Een deugden ethiek voor een authentiek christelijke, humane levensstijl 2.0 (christelijke levens- wandel, een trainingsprogramma?). Hoe kan ik als christen, kunnen wij als broeders en zusters in een christelijke geloofsgemeenschap, een tegenbeweging/-cultuur zijn in een harde, d o n k e r e, gebroken, gewonde en gewelddadige wereld? Die repara tie, h e l i n g, zachtheid, authenticiteit en ons l i c h t behoeft. De wereld een stukje beter maken, mooier kleuren. In felle kleuren of in zachte pasteltinten. In publicaties (artikelen, columns, een stilteviering, een korte presentatie (Open Podium: “Ik ben die ik ben”), in audio-visuele presentaties/gesprek (filmmiddag/koffietafel: film Des Hommes et des Dieux: vernissage /expositie/ presentatie van vijf kunstwerken/schil- derijen) bracht ik mijn project, mijn (ziels) m i s s i e over het voet licht en kwam thuis bij mijzelf. Een e p i s c h moment in mijn leven. Een mijlpaal. Waarop ik met dank- baarheid terug kijk: ik ben een ge-zeg-en-d mens. Om anderen tot zegen te zijn.
“Maar nu ben je hier en nu mag je deze donkere wereld een klein beetje lichter ma ken. Nu mag je met je liefde, je geduld, je volharding en je trouw de aarde verlich- ten.” (Hans Stolp, idem)
Jean-Paul Kruk