Column Zweden
23 augustus 2015
Zweden
“Zweden is een soort Jezus”, las ik in mijn krant. Sterre Lindthout bedoelde met deze uitspraak dat de zachte krachten, de geweldloosheid en de redelijkheid in alles de boventoon voeren in Zweden. Tijd om dat te gaan onderzoeken!
Ik nam waar dat Zweden in ieder geval een soort paradijselijke tuin is. En van alle planten in de tuin kon ik eten; bosbessen, bosaardbeien, bosbessen, bramen, bosbessen, aalbessen en bosbessen. Mij Eva voelende gaf ik aan een vogel die ik overal tegen kwam de naam “Zweeds vogeltje.”
Ook nam ik waar dat de mensen in Zweden er alles aan doen om hun paradijs te behouden. Ik moest zelfs op de camping het afval scheiden in karton/ wit papier/ bedrukt papier zoals tijdschriften/ plastic/kleding/bruin glas/witglas/groen glas/overig glas/ houtskool/metaal/ rubber/ brandbaar materiaal/GFT/statiegeld flessen en statiegeld blikjes. En dan ben ik vast nog wel een paar categorieën vergeten.
Zweden neemt buiten gewoon veel vluchtelingen op, toch zie ik hier ook mensen zonder papieren. Deze mensen zitten rustig voor de supermarkt zonder iets te vragen. Alleen een bakje voor hun voeten maakt duidelijk wat de bedoeling is. Er wordt ruimhartig aan deze mensen gegeven. En als het regent gaat de “bedelaar”even naar binnen om te schuilen terwijl hij zijn bakje met geld gewoon onbeheerd buiten laat staan!
Als ik op het eilandje Gräsö een kerkje binnen loop weet ik niet wat ik zie. Is dit nu een protestantse of een katholieke kerk? Duidelijk is te zien dat de preekstoel, waar de dominee via een trapje vanuit de consistorie kamer op klimt, van later datum is dan het kerkje zelf. Maar aan de andere kant zijn er nogal wat beelden van heiligen aanwezig. Ik vraag het aan de jonge gids. Hij vertelt dat ik mij in een evangelisch-lutherse kerk bevind. Vragend naar de heiligenbeelden vertelt hij dat die er nog staan van uit de tijd dat het kerkje katholiek was. Hoewel de beelden geen rol meer hadden in het geloof zag men niet het nut van het verwijderen van alle mooie dingen in. Bovendien had men geen geld voor al te grote veranderingen. Protestantse kerkjes mét heiligenbeelden. Er is in Zweden dus zelfs nooit een beeldenstorm geweest! Op de laatste dag van mijn verblijf in Zweden neem ik deel aan een protestantse gebedsdienst. De liturgie voelt zeer vertrouwd en de heiligen beelden die de biddende protestanten gade slaan inmiddels ook.
Mijn lievelingscamping blijkt te koop voor een zacht prijsje. Wat een timing, net in de maand dat ik op mijn werk boventallig ben verklaard. Ik kijk tijdens het gouden uurtje, dat in Zweden in deze tijd van het jaar zo'n drie uur bestrijkt, naar de rode huisjes, de bosbes struiken, de bootjes op het blauwe meer, de witte berkjes. En denk aan Nederland met zijn geschiedenis vol godsdienst twisten en oorlogen, drukte, liquidaties, milieuvervuiling en politiek gekissebis. En de ik verlang naar mijn krant die over dit alles schrijft. Want geloof me, het kan ook teveel van het goede zijn.
Henny Ridderikhoff