Column Speciaal zonnestraaltje
16 april 2017
Speciaal zonnestraaltje
Hij viel mij op, natuurlijk. Als je na 31 jaar met "speciaaltjes" te hebben gewerkt met "gewoontjes" gaat werken valt het je onmiddellijk op als daar toch weer een "speciaaltje" tussen zit. Als de andere voorschool peuters hem sloegen, knepen, omduwden of zelfs beten deed hij niets terug, hij ging alleen maar huilen. Op alle andere momenten van de dag was het een stralend kind. Dit zonnestraaltje kreeg helemaal een speciaal plekje in mijn hart omdat hij mij "mamma" bleef noemen, mijn eigen naam was te moeilijk voor hem om te onthouden.
Nu gaat Berend, onze lieve onhandige knuffelbeer, weg van de voorschool. Naar een speciale voorziening waar "speciaaltjes" immers het beste gestimuleerd kunnen worden. Ik vind het jammer voor mijzelf want ik zal hem missen maar gun het hem natuurlijk van harte!
Door allerlei nieuwe medische ontwikkeling kunnen we steeds meer "speciaaltjes" al voor de geboorte uitsluiten. Begrijp mij goed, het is echt een enorm karwei om voor zo'n "speciaaltje" te zorgen en het brengt zeer veel zorgen met zich mee. Menig huwelijk strand als gevolg van de zorgen om zo'n kind. Het is dus echt niet voor iedereen weggelegd. Maar toch hoop ik stiekem dat er nog mensen over blijven die het lef (=hart) hebben om het wel overwogen risico te nemen dat er af en toe een zonnestraaltje tussen door glipt. Maar wij, de maatschappij, moeten dan wel bereid zijn om deze dappere dodo's (want ze zijn een uitstervend soort) te ondersteunen waar we kunnen door de zorg en opvoeding van zo'n kind voor deze ouders doenlijk te houden. Onder andere door hiervoor te betalen via de belastingen. Ik hoop dat u er ook zo over denkt. Want een wereld waarin je nooit meer verrast wordt door een 'speciaaltje" is wel erg gewoontjes!
Henny Ridderikhoff