Column Diversiteit
20 november 2016
Diversiteit
Kunstbende. Een plek voor tieners tussen 13 en 19 jaar, van verschillende herkomst om zich in de kijker te spelen. Jörgen Raymann gaf destijds het startsein voor Diversity. Een lovenswaardig initiatief om getalenteerde jongeren de gelegenheid te geven zich creatief en artistiek te uiten. Om ze een platform, een podium te geven. Muziek, zang, theater, en zo meer.
180 nationaliteiten in Amsterdam (nummer 1 in de wereld!) is een project waarin Amsterdam mers van verschillende komaf zich presenteren. Misschien heeft Amsterdam het modewoord diversiteit wel uitgevonden. Klinkt wat gechargeerd. Sommigen vinden het politiek correcte beleidstaal. Want waar het uiteindelijk om gaat is openheid, tolerantie.
Feit is dat NL in de 16e,, 17e eeuw, een smeltkroes van culturen, een blauwdruk van het moderne stadsleven vormde. Groei en bloei van de stad gingen hand in hand in de Gouden Eeuw. Een ‘melting pot’ (vgl. VS, Noord-Amerika), een kruisbestuiving van culturen, een caleidoscoop, een lappendeken (quilt), een mozaïekvloer. Een bont kleurenpalet. N.a.v. de verharding in de samenleving vierde Ieder1 op zondag 25 september 2016 diversiteit, verschillen in onze maat schappij. Inclusief een oproep. Voor positiviteit, inclusiviteit en verbinden. Een heuse Flower Powerparade die good will wilde kweken onder de bevolking. De huidige staat van Nederland?
Botsende, schurende culturen en etniciteiten. Steeds meer groepen hebben het gevoel dat ze er niet bij horen in de NL-samenleving. Sylvana Simons heeft zich aangesloten bij Denk. Zwarte Piet, geassocieerd met domheid, racisme, discriminatie en slavernij is allang een hot issue. Gebed zonder einde. Mijn suggestie: een regenboogpiet. De Regenboog staat voor Gods Verbond, van God met ons mensen. Verbindt hiermee ook mensen onderling met elkaar. Kan leven met de Schoorsteen/roetveeg Piet, al is hij wat saai, kleurloos. Feit is en blijft dat spanningen, maatschappelijk(e) onbehagen en onvrede, onze samenleving donker kleuren.
Behind every cloud there is a silver lining. Na regen komt zonneschijn. Wat ik maar wil zeggen is dat samen werken beter is dan ruzie maken. De Vredesweek 2016, met het motto “Vrede verbindt”, was hoopgevend. Op locaal niveau proberen groepen, bijv. Joden, Christenen en Moslims, elkaar beter te leren kennen, zich met elkaar te verbinden. Kleine-stappen-politiek. We moeten het maatschappelijke discours over gedeelde normen en waarden gaan voeren. Zodat elke in gezetene, elke burger, hij, zij wordt geacht de wet te kennen, weet waar hij, zij zich aan moet houden. Beschaving en respect voor elkaar zijn relevant.
Ook in de politieke arena en op de social media verhardt en verruwt de samenleving zich. Van hate-mails, bashen tot grof taalgebruik en krachttermen. A spiritual awakening. Een kairos-moment. Kleur bekennen. Een nieuwe vorm van zachtheid, van authenticiteit, van voelen met het hart, zijn meer essentie en urgentie dan ooit tevoren. Een tegenstem -, geluid- en cultuur in een gewonde, gebroken en gewelddadige wereld, die het spoor bijster lijkt. Of zich op de brede weg, ten dode opgeschreven, bevindt. Als lemmingen, de afgrond in. In plaats van op de smalle weg, en licht, liefde, heelheid, recht en vrede, ten leven. Dromer, visionair (à la John Lennon in Imagine of Dr. Martin Luther King’s I have a Dream)?
Diversiteit is een groot goed, want het doet recht aan een dwarsdoorsnede en het (latente) talent in onze samenleving. Bundelen van de zachte krachten. Om inspiratie uit te putten. Schilder je leven in regenboogkleuren. Een kunstwerk. Een schilderij. Een ansichtkaart om over naar huis te schrijven. Een klankensymfonie. Een boek. Om te signeren, samen onze handtekening onder te zetten!
Jean-Paul Kruk