Column De Hemel
6 september 2015
Voor de Hemel; code 8743
Op mijn werk hoor ik een naambadge te dragen. Dat is goed voor de herkenbaarheid en de veiligheid zegt men. Ik werk al heel lang voor deze organisatie waardoor ik ook zonder badge door veel mensen wel herkend wordt. En of ik nu geloof in de veiligheid van of door die badge?
Bewoners, die dementeren wonen vaak op afdelingen die voor hun veiligheid gesloten zijn. Achter op mijn naambadge heb ik 7 verschillende codes opgeschreven zodat er voor mij deuren open gaan die voor anderen gesloten blijven.
Op een van onze locaties is de schuifdeur van de afdeling afgeplakt is met een levensechte afbeelding van een boekenkast. Ik ben gek op snuffelen in boekenkasten en zie het drama, als ik dement ben, al voor mij. Ik doe mijn uiterste best om een boek uit de kast te pakken. Ik begrijp eigenlijk niet waarom ik mijn vinger niet achter de rug van het boek krijg. De verwarring is compleet als de hele boekenkast begint te schuiven. Er loopt iemand langs me, die me probeert weg te lokken van de opengebroken boekenkast.
Naast die deur alias boekenkast zat op een warme dag een mevrouw op een stoel. Zou ze daar zitten omdat er een stoel stond of zou ze de truck van de boekenkast doorzien en wachten totdat ze mee naar buiten zou kunnen glippen.
Ik peilde de stemming door tegen haar te zeggen dat ze een goede, beetje koele plek in huis had uitgekozen. “Ja ik zit hier heerlijk, maar weet u waar ik nog liever zou willen zitten? ” Ik antwoordde ontkennend. “Op een grote witte wolk en dan opstijgen naar de Hemel. Het is wel genoeg geweest”. Dat lijkt mij ook prachtig zei ik terwijl ik 8743 intoetste. De deur schoof open en ik liep door. “Waarom neem je me niet mee naar de Hemel” riep ze mij na. Net voordat de deur weer dicht ging kon ik nog tegen haar zeggen dat ik nog niet naar de Hemel ging.
Maar wat en wie kun je nog geloven als je de grip op je leven aan het verliezen bent?
Amarja