Column Communicatiesnelheid
14 juni 2015
Communicatiesnelheid
Een brief schrijven vond ik een heerlijke bezigheid voor een regenachtige middag. Een brief krijgen en dan lekker met een kop thee de brief wel twee drie keer lezen en dan na een tijdje eens beantwoorden. Dat waren de jaren tachtig. Ik moet bekennen dat ik nauwelijks meer brieven schrijf. Het contact met een meeste penvrienden van toen is verwaterd. En vrienden in Nieuw Zeeland bel ik gewoon op, want voor de kosten hoef je het niet te laten. Alleen het tijdsverschil is soms lastig.
Mailen gaat veel sneller. De etiquette is hieraan aangepast. Eigenlijk hoor je zo snel mogelijk te reageren. Voor een sms bericht of whatsapp geldt hetzelfde.
Afgelopen week kreeg ik voor het eerst een sms met daarin een doodsbericht. Een cliënt die ik aan huis behandelde was overleden. Om afspraken te verzetten of vragen te beantwoorden is de mail (op de telefoon) handig. Ik omarm deze mogelijkheden zeker. Nu was het opeens een dilemma geworden. Zou ik binnen een half uur snel mijn condoleances versturen via de sms of een kaart schrijven zoals ik gewoon ben bij een
overlijden. Even gaan zitten voor zo'n kaart is voor mijzelf ook een manier van omgaan met verlies. Op vrijdagavond een brief versturen die omdat er op maandag geen post meer bezorgd wordt op z'n vroegst dinsdag aankomt staat in schril contrast met alle snelle communicatie die ik met deze familie heb gehad.
Ik heb toch de kaart geschreven, mijn dilemma erin aangestipt en nu hoop ik maar dat de familie het in de loop van de week gaat begrijpen waarom er niet direct reactie kwam.
Het leek mij toch goed om de snelheid wat lager te houden. Op de (elektronische) snelweg is het heel gevaarlijk als je te langzaam rijdt, maar op het woonerf, waar het leven zich afspeelt in als zijn facetten is 30 km een veilige snelheid.
Amarja