15 maart 2020
TOT HET VOORBIJ IS
Bij het ouder worden kan de gedachte post vatten dat je alles al een keer hebt meegemaakt. Toch blijkt dit regelmatig niet te kloppen, zo onverwacht als het leven soms kan uitpakken. Deze dagen is dat ondubbelzinnig het geval. Zelfs de oudsten onder ons, die de oorlog nog hebben meegemaakt, zullen niet eerder hebben beleefd dat de kerk op zondag gesloten blijft. Zij kunnen vertellen dat de kerken in de oorlogsjaren juist voller zaten dan de tijd daarvoor. Wel gek trouwens dat je nu moet willen dat er niet meer dan honderd mensen naar de kerk toekomen.
De angst kan toeslaan, om uiteenlopende redenen. De eerste is natuurlijk de vraag of wij zelf van dat corona-virus ziek kunnen worden en anders wel mensen met wie we een hechte band hebben. Het hemd blijft altijd nader dan de rok. Maar ook voor de wijdere kringen van het leven geldt deze dagen een intense bezorgdheid. Werk en inkomsten vallen zo maar ineens voor velen weg en wie van een pensioen leven, weten dat de koersval van de aandelen een aanslag betekent op de pensioenfondsen, die toch al moeite hebben om het benodigde geld binnen te krijgen om aan de uitkeringsverplichtingen te kunnen voldoen.
Waarheden als koeien, die eerder aan leeuwen en beren doen denken. Historische voorbeelden kunnen helpen om meer zicht op deze nieuwe situatie te krijgen, maar een bekende krantencolumnist geeft vandaag de Franse president ervan langs om een vergelijking te trekken met de Spaanse griep uit 1918/1919, die oneindig veel slachtoffers maakte. In Nederland bezweken er dertigduizend mensen aan.
Waar geloof een rol speelt, wordt vaak geschamperd dat je toch niet in een God kunt geloven, als er zoveel tegenspoed is. Wie het geloof niet kwijt wil, kan er hoop in vinden. Dan zijn er stemmen te horen die vooruit helpen kijken naar de tijd dat we op deze akelige periode kunnen terugkijken. De tijd die nu vrij valt door alles dat niet door kan gaan, kunnen we benutten voor wat lang niet aan bod is gekomen. We krijgen de kans om vooruit te denken hoe we zaken anders zouden willen aanpakken. Met hulp van God en mensen, want juist in de crisis hebben we elkaar nodig en kan geloof het vertrouwen geven dat we er niet alleen voor staan. ‘Altijd is er dit stil gezelschap’, schreef een Amsterdamse dominee tachtig jaar geleden, aan het begin van de oorlog. ‘Het gaat met ons mee de diepten door en over de hoogvlakten.’
R.J. Bakker